Abdiren istorioa
Erabakitasunaren indarra
Abdik Somaliatik ihes egin zuen nerabe zela, Austriara sei hilabete iraun zuen bidaia arriskutsu batean murgilduz.
Somaliatik irteten zen lehen aldia
Hizkuntza ikasi, prestakuntza-ikastaro batzuk egin eta gaitasun berriak eskuratu ondoren, Abdik bere bizitza berreraiki zuen.
Somalian, nire herrialdean, zorionekoa nintzen. Nire familiak eskolara eraman nintzakeen eta ona nintzen matematiketan. Kontabilitateko klase partikularrak jaso nituen.
Ikasten ematen nituen egunak, familiaren negozioan laguntzen, eta lagunekin kalean futbolean jolasten. Garai onak ziren. Talde armatuek gazteak erakarri nahi zituzten familiengandik urruntzeko eta jarduera militarretan parte hartzera behartzeko. Ikusi nuen nola lagun batzuk desagertu ziren eta haien bizitza erabat aldatu zen. Nik ez nuen hori nahi.
17 urte nituela, osabak herrialdetik ihes egiten lagundu zidan beranduegi izan baino lehen. Muqdishon, Istanbulera (Turkia) zihoan hegazkin batean sartu nintzen. Somaliatik irten eta hegazkinez bidaiatzen nuen lehen aldia zen, eta mundu zalantzagarri baterako lehen urratsa. Gero, bidaia luze bat etorri zen muga batzuk zeharkatuz, batzuetan iluntasunaren babesean. Izugarria izan zen leku seguru batera noiz iritsiko nintzen ez jakitea.
Erronka berriak
Pozik nago nire bidaia Austrian amaitu zelako. Herrialde segurua da, eta nire bigarren etxea bihurtu da. Baina, hasieran, gogorra izan zen. Nire herrian, nahi nuen guztia neukan. Hemen, kultura erabat desberdina da. Janaria bezalako gauza txikiekin zailtasunak izan nituen. Familiarik, lagunik eta nitaz arduratzen zen inor gabe iritsi nintzen. Janaria prestatzen ere ez nekien, eta soilik ogia jaten nuen. Tea hartzea ere mundu bat zen niretzat.
Hizkuntza ikastea ez zen erraza izan. Nire lehen helburua izan zen. Hemen bizi, hizkuntza ikasi eta unibertsitatera joan –nire ikasketekin jarraitzeko– nahi nuen. Ikastetxe batetik bestera joan nintzen alemanezko ikastaro batean plaza bat eskatzera, eta nire diru-laguntza txikitik ahal nuen euro bakoitza aurrezten nuen klaseak ordaintzeko.
Somalian ikasi dut, baina Austriako hezkuntza-mailak ez dira berdinak. Banekien hezkuntza zela aurrera egiteko modua. Beraz, eutsi egin nion.
“Bai, gure herrialdeetatik ihes egin dugu, baina gure eskumenak eta motibazioa gurekin datoz. Esango nuke, zentzu askotan, beste pertsona batzuk baino motibatuago gaudela.”
Konfiantza-maila
Azkenean, unibertsitatean onartu ninduten Enpresen Administrazioa ikasteko. Zenbakiek eta ekonomiak gogoko izan ditut betidanik. Vienan lan egiteko aukera oso garrantzitsua zen niretzat. Arropa eros nezakeen, irten edo falta zitzaizkidan gaitasun bereziak ikasi. Nire familiari ere lagun niezaiokeen, behar izanez gero.
IKEA-ren lan-gaikuntzarako programa beste urrats bat izan zen. Bizimodu ona nuela ematen zuen. Vienako biztanleriaren erdiak, gutxi gorabehera, immigrazioarekin lotutako iragana du. Laguntza eta lan egiteko aukera ematen bazaie, zergak ordaindu eta osasun-sistemari lagunduko diote.
Bai, gure herrialdeetatik ihes egin dugu, baina gure eskumenak eta motibazioa gurekin datoz. Esango nuke, zentzu askotan, beste pertsona batzuk baino motibatuago gaudela. Austriar batek bost ordu ikasten baditu, nik 10 ordu eman behar ditut azterketa bera gainditzeko. Oso eskertuta nago, eta poztu egiten nau sistemari hark eman didan guztia itzuli ahal izateak. Pertsona guztiei aukera bat eskaintzen bazaie, dena da posible. Gizabanako eta komunitate gisa azkar haz gaitezke.
Pertsonaren jatorrian, nor den edo zer itxura duen pentsatu beharrean, axola beharko litzaizuke pertsona horrek zer ekarpen egiten dion zure enpresari. Aukera bat ematen badiozu, biak irabaziko duzue.
Haurrek etorkizuna argitzen dute
Austriar nazionalitatea lortu ondoren, haurrak eduki nahi nituen, nik pasatu behar izan nuen guztia pasa ez zitezen. Nire seme-alabei primeran doakie haurtzaindegian. Vienako auzorik polit eta berdeenetako batean bizi gara.
Oporretan, elkarrekin bidaiatzen dugu autoz hiri batetik bestera. Sinestezina da leku batetik bestera mugetan pentsatu gabe joan ahal izatea. Jaio ziren tokiagatik edo gurasoen jatorriagatik zein pribilegiatuak diren ulertzea nahi dut, hori egitea ezin duten milioika haurrekin konparatuz. Ulertu eta baloratu behar dute.
Nazionalitatea 2019an lortu nuen. Hori baino lehen, ezinezkoa zen nire Estatu Batuetako osaba bisitatzea. Lortu bezain laster, txartela erosi eta bisa eskatu nuen. Hurrengo egunean, dena prest zegoen. Oso ondo dago nazionalitatea izatea, baina zer aldatu da? Pertsona bera izaten jarraitzen dut, bidaia-agiri honetan izan ezik.
