Inclusie en gerechtigheid doen ertoe

Alle (zij/hen/hen)

Alle woont in Zweden op een afgelegen eiland. Vaak vragen mensen: “O, is dat het eiland met de brug?” Ze woont er samen met haar vrouw Cici en hun zoon. Ze vertrokken uit hun stadsappartement van 44 m² naar deze grote boerderij. Hun zoon kan er vrij op verkenning gaan, voor superheld spelen en naar hartenlust in de bomen klimmen. Alle zelf is geboren in Colombia in Zuid-Amerika, maar werd toen ze twee jaar was geadopteerd door twee Zweden en verhuisde met hen naar hun land. Ze groeide op op het Zweedse platteland en had als zwart meisje het gevoel dat ze anders was. En toen ze 13 of 14 was, kwam het besef: “Oho, ik ben nog lesbisch ook.” Ze was toen nog vastberadener om zo snel mogelijk naar Stockholm te verhuizen. 

Coming-out

Op haar veertiende had Alle een vriendin. Aan een vriendin raken was op zich nooit een probleem. Maar ze moest het wel nog haar ouders zien te vertellen. Om verschillende redenen had ze het daar moeilijk mee. Maar uiteindelijk deed ze het. Stilaan hebben ze het geaccepteerd, maar dat ging niet meteen over rozen. Rond die tijd kwam er een Zweedse film uit die ‘Fucking Åmål’ heette en over twee tienermeisjes ging. Die had een grote impact op haar en maakte dat ze zich vrij voelde en de dingen doorzag. Ze had het nooit moeilijk met haar seksualiteit omdat ze altijd al wist dat ze op vrouwen viel. Enkele vrienden vielen daardoor af. En hoewel haar ouders er vrede mee hadden dat ze lesbisch was, wilde ze nog altijd zo snel mogelijk naar Stockholm vertrekken.   

Lovestory

Alle en Cici werkten samen op de universiteit. Ze begonnen in het geheim een relatie, maar vertelden het uiteindelijk aan hun baas. Gelukkig kwamen daar geen problemen van. Maar Alle, die heel pragmatisch is, suggereerde langs de neus weg dat ze zouden kunnen trouwen. Fiscaal is dat tenslotte interessant. Ha, nee hoor, was Cici’s reactie. Een huwelijksaanzoek doe je zoals het hoort, met een flashmob bijvoorbeeld. En dus was dat precies wat Cici kreeg: een flashmob van mensen van haar koor. Die verschenen onaangekondigd op haar werk en zorgden voor een onvergetelijk aanzoek. 

Haat en confrontatie

Alle werkt al vele jaren rond LGBT+. Ze had een eigen boekenwinkel met boeken over intersectionaliteit en ook een eigen uitgeverij met publicaties over intersectioneel denken. Ze was ook een van de initiatiefnemers die samen een ruimte creëerden voor LGBT+-jongeren in een moeilijke wijk in Stockholm. Inclusie en gerechtigheid vindt ze echt belangrijk. Alle merkt dat de rechten van homo’s, lesbiennes en transpersonen momenteel onder druk komen vanuit politieke hoek. Daarom is het belangrijk dat we mensen het bestaan van niet-conventionele gezinnen tonen, zodat ze het serieus nemen. “Dat ik lesbisch ben is een deel van wie ik ben”, zegt ze. Maar het is groter dan dat: dat LGBT+’ers vertegenwoordigd zijn in alle rangen van de samenleving is belangrijk voor die samenleving zelf en voor de hele wereld. Mensen moeten zich veilig voelen wanneer ze elkaars hand vasthouden op straat of in de supermarkt. Voordat ze verhuisden naar dit enigszins afgelegen eiland, zochten Alle en Cici uit of er een LGBT+-gemeenschap was, zodat ze er niet helemaal alleen voor zouden staan. 

De liefde thuis

Voor Alle en Cici staat liefde thuis voor een gevoel van warmte. Het is een plaats waar je het fijn vindt en je veilig voelt. En dat is voor hen niet alleen het fysieke huis waarin je woont. Het is de gemeenschap van mensen om je heen. Ook hun gemeenschap van vrienden en buren geeft hun een thuisgevoel.