De grootste vrienden voor de kleinste bezoekers: zo worden ze gemaakt!
De GOSIG GOLDON, de JÄTTESTOR of KNORRIG, wie kent ze niet? De zachte golden retriever, de grote olifant of het roze varken zijn al jaren favoriet bij onze kleinste bezoekers. Maar voordat deze knuffeldieren met hun nieuwe vriendjes naar huis mogen, doorgaan ze een reis vol avontuur.
Het begint allemaal bij een idee. Het knuffelen van een blauwe vinvis of het spelen met een echte dino kan in het dagelijks leven natuurlijk niet. Maar met de zachte knuffelvariant kunnen kinderen hun fantasie de vrije loop laten. Tijdens het ontwikkelingsproces wordt er dan ook rekening gehouden dat de knuffeldieren uitnodigend zijn om mee te knuffelen en vast te houden. Elk detail is hierbij belangrijk: de zachtheid van de vacht, de gezichtsuitdrukking in de ogen en dat ze er na een wasbeurt nog hetzelfde uit zien bijvoorbeeld.
In de praktijk betekent dat proberen tot het zachtste materiaal voor de vacht gevonden is, er precies genoeg vulling is voor een perfecte mix van zacht- en stevigheid en dat alle knuffelbeesten veilig zijn om mee te knuffelen.
Als het idee staat en er een prototype is gemaakt, ondergaat de knuffel een reeks zware fysieke testen. Trekproeven aan elk onderdeel, testen op chemicaliën en duurzaamheid, en meerdere rondjes in de wasmachine zijn een paar voorbeelden. Belangrijk is dat de knuffels veilig genoeg zijn en er geen onderdelen loslaten. Een ontwikkeling die IKEA al een lange tijd geleden gemaakt heeft is dat alle knuffels geborduurde ogen hebben. Op deze manier kunnen de ogen niet loslaten én worden de ogen veel sprekender doordat er verschillende uitdrukkingen geborduurd kunnen worden.
Het testen van de knuffels
Als de nieuwe knuffels alle veiligheidstesten hebben doorstaan – en de enthousiaste goedkeuring van het ontwikkelingsteam heeft gekregen – staat sommige nog één andere test te wachten voordat ze in de winkel belanden: de kindertest. Een groep kinderen mogen de nieuwste aanwinsten in het knuffelassortiment dan testen.
Dino JÄTTELIK onderging zo’n test. Na een aantal weken flink spelen en knuffelen was zijn nek zo slap geworden dat de brontosaurus moeite had zijn kin omhoog te houden. Dankzij de hulp van de kinderen heeft het eindproduct toen een verstevigde nek gekregen.
