Van Irak naar Zwitserland – maak kennis met Odai
Mijn naam is Odai Al Fallooji. Ik ben 42 jaar en geboren in Bagdad. Ik heb een bachelordiploma in bedrijfskunde en economie. Ik ben vader van drie kinderen. En drie maanden geleden ben ik gestart met werken en studeren bij IKEA.
Ik ben opgegroeid in een gezin van een vader en een moeder, twee zussen en drie broers. De meeste van hen zijn niet meer in Irak. Alleen mijn moeder is daar nog steeds.
Ik herinner me nog veel uit mijn kindertijd, maar veel van de herinneringen zijn slechte herinneringen. Ik ben geboren in 1979 – een jaar nadat Irak de oorlog met Iran is begonnen. Vervolgens was er de situatie met Koeweit en daarna werd alles steeds erger. Tot nu toe is het grootste deel van mijn leven erg moeilijk geweest.
In Irak werkte ik meer dan 10 jaar in de bouwsector. In 2004 startte ik als supervisor in een magazijn voor een bedrijf dat logistieke steun verleent aan het Amerikaanse leger in Irak. Daarna zetten mijn vrienden en ik een bouwbedrijf op en was ik de directe manager.
2015 was een hele moeilijke tijd in mijn land – vooral vanwege ISIS en de gewapende groeperingen. Mensen werden gedood en gekidnapt op grond van hun opvattingen over ras en religie. Het was dan ook onmogelijk voor me om in Irak te blijven.
De reis was erg gevaarlijk en niet eenvoudig. We moesten van Turkije naar Griekenland reizen in een kleine boot en dat was heel gevaarlijk. Vervolgens moesten we zeven dagen te voet, en reisden we verder met de bus. Soms was het heel erg moeilijk.
Nu doe ik logistiek werk bij IKEA. Ik ben geen directe manager meer! Maar voor mij is dat niet zo van belang. Het belangrijkste is dat ik mijn familie heb gered. En stap voor stap, misschien in de toekomst, richt ik wel een nieuw bedrijf op in Zwitserland. Ik weet het niet.
Ik wil bij IKEA blijven. Mijn collega's zijn erg behulpzaam en aardig. Ze helpen mij als ik iets nodig heb of een vraag stel. Mijn collega's geven mij het gevoel dat ik thuishoor in het bedrijf en het land.
Mijn dromen zijn om te gaan studeren en een diploma te behalen. Ik wil ook mijn capaciteiten uitbreiden zodat ik iets kan betekenen voor Zwitserland. Ik zou ook graag toestemming krijgen om te reizen, want in Zwitserland mogen vluchtelingen niet reizen. Ik zou mijn moeder willen bezoeken; het is zes jaar gelden dat ik haar voor het laatst heb gezien. Ik weet dat ze daar heel bedroefd over is."
OdaiIKEA, Quality Control
Ik kan niet terug naar Irak omdat ik daar geen toestemming voor heb, en mijn moeder is daar nog steeds. Ik denk bijna dagelijks aan haar. Als ik mijn thuisland mis, zoek ik een stil plekje op en denk ik na. Ik wil niet dat mijn familie ziet dat ik het opgeef of zo, dus meestal ga ik naar de rivier. Gewoon om te zitten en na te denken.
In mijn vrije tijd bereid ik graag Iraakse gerechten voor mijn familie. Vooral dolma. Ook vind ik het leuk om kapotte elektrische instrumenten en gereedschap te herstellen. Ik ben er best goed in; je zou kunnen zeggen dat dat mijn geheime talent is. Ik vind het leuk om een oplossing te vinden voor een probleem.
Mijn job is belangrijk voor me omdat ik heel praktisch ingesteld ben. Het geeft me plezier om te werken in een sector die ik leuk vind en het bevrijdt me even van alle stressfactoren in het leven. Ook leer ik graag nieuwe dingen en wil ik ze onder de knie krijgen zodat ik mezelf en mijn familie financieel kan onderhouden.
Het is belangrijk dat mensen begrijpen dat wij vluchtelingen ons thuisland niet vrijwillig hebben verlaten. Ook zouden mensen moeten weten dat we hetzelfde nastreven als iedereen: een goed en veilig leven voor onszelf en onze families."
OdaiIKEA, Quality Control
