Het verhaal van Nataliia
Zoeken naar stabiliteit in een onzekere wereld en identiteit terugwinnen.
Nataliia kwam terecht in Tsjechië en bouwt daar haar leven en haar carrière weer op. Van advocaat werd ze vluchteling, en nu vecht ze om haar professionele identiteit en haar toekomst terug te winnen.
De eerste stap is een schok
Vóór de totale invasie was ik gelukkig. Ik had in Oekraïne een vol leven: gevuld met familie, een doel en een carrière waar ik van hield. Het was een perfect leven. In onze familie kwamen we graag samen, gewoon zonder speciale reden. Even naar elkaar bellen was genoeg om samen een vakantiedag te vieren, een verjaardag, of gewoon om in de tuin te helpen. Samen aan tafel zaten we te lachen en verhalen te vertellen.
Ik werkte als advocaat, en daar was ik goed in. Ik begreep hoe het systeem werkt, hoe je grip kon krijgen op de complexe kantjes van de wetgeving, hoe je effectief communiceert en problemen oplost.Dat gaf me het zelfvertrouwen waarop mijn leven rustte. Toen begonnen de raketten in te slaan. Ik begreep direct dat het leven dat ik kende om zeep was. Mijn plannen lagen in puin en ik moest beslissen wat te doen.Nu mis ik dat zelfvertrouwen in mijn persoonlijk leven, mijn professioneel leven en ook het vertrouwen in de dag van morgen.
Op dat moment was mijn dochter 12 jaar. Het probleem was dat we nergens veilig waren voor de raketten. Ik was bang: mijn leven en het leven van mijn dochter waren in gevaar. Daarom zijn we ons land ontvlucht.
Naar het onbekende
De eerste stap is een schok. Ik herinner me de rij wachtenden aan de grens. Zo veel vrouwen met kinderen. Het was een ramp.En je moet beslissen wat je volgende stap is. Je bent de weg kwijt en je weet niet wat te beginnen. We besloten naar Tsjechië te gaan omdat de cultuur op de onze lijkt.Ik herinner me dat ik dacht dat we daar maximaal een of twee maanden zouden blijven.
Dan zou alles weer in orde zijn en zouden we terugkeren. Maar toen ik meer zicht kreeg op de situatie, begreep ik dat het niet zo snel zou gaan.In het begin kon ik online wat werken, zodat ik ook wat geld opzij kon zetten.
We waren verdrietig en gestresseerd. Maar ons gastgezin hielp ons: ze praatten met ons en trachtten ons te kalmeren.Die eerste maanden vlogen voorbij, en ik wist dat ik moest uitkijken naar permanenter onderdak, werk en lessen om Tsjechisch te leren.
"Ik wilde een doel. Het was zo fijn toen ik een uitnodiging kreeg om bij IKEA te solliciteren. Ik realiseerde me dat ik opnieuw deel zou kunnen uitmaken van iets groters. Dat ik kon léven."
Nieuwe thuis, nieuwe uitdagingen
De eerste tijd in een nieuw land is een grote uitdaging. Je hebt geen idee hoe de dingen werken: het openbaar vervoer, het onderwijs, de gezondheidszorg. Je weet van niets.Zelfs gewoon naar de winkel gaan om iets te kopen was moeilijk. Ik ben zo dankbaar voor de hulp die we toen kregen van onbekenden. Hulp met kleding, voedsel, hygiëne. Toen we ons visum voor één jaar kregen, begonnen we kleine stapjes te zetten.
Ik begreep dat ik werk moest vinden om geld te hebben en me te kunnen inzetten voor iets wat groter was dan mezelf. Ik wilde meer doen dan van dag tot dag leven om te overleven. Ik wilde een doel. Het was zo fijn toen ik een uitnodiging kreeg om bij IKEA te solliciteren. Ik realiseerde me dat ik opnieuw deel zou kunnen uitmaken van iets groters. Dat ik kon léven.
Maar nog wachten we elk jaar op de dag waarop we ons visum kunnen verlengen om hier verder legaal te kunnen verblijven. Dat wachten is altijd moeilijk voor ons. We moeten onlineformulieren in orde brengen en interviews afleggen om weer voor een jaar een visum te krijgen.
Weer werken als advocaat
Mijn rechtendiploma is intussen officieel erkend. Maar dat is niet genoeg. Ik kan nog niet aan de slag als advocaat omdat mijn Tsjechisch nog niet goed genoeg is.
Ik mis dat gevoel op het werk wanneer ik alles wat ik wil uitgelegd krijg en zaken kan oplossen. Mijn droom is om in mijn beroep weer aan de top te staan.Ik wil meewerken aan grote projecten. Ik wil goede resultaten behalen voor mijn bedrijf en het resultaat zien van mijn werk.
Ik hoop dat ik weer als advocaat zal kunnen werken. Dat is voor mij een grote uitdaging omdat ik eerst perfect Tsjechisch moet kunnen, en daar is tijd voor nodig.
Maar ik ben er klaar voor en ik geef niet op. Ik zie waarmee ik andere mensen kan helpen en mezelf nuttig kan maken. En ik wil nuttig zijn.
